Kazimierz Maludziński

---

Życiorys

Kazimierz Maludziński przyszedł na świat 27 stycznia 1919 roku, w Szubinie, w rodzinie rzemieślniczej, która składała się z wielu członków. Jego ojciec, Roman, był cieślą, a matka, Konstancja Putz (z domu Puc), dbała o dom. W 1919 roku rodzice Maludzińskiego założyli tartak, który niestety w 1926 roku został sprzedany na licytacji. Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnym mieście, Kazimierz podjął pracę jako pracownik biurowy, a wkrótce awansował na kierownika biura Komornika Sądu Grodzkiego w Szubinie.

W 1938 roku zajął to samo stanowisko w Grodzisku Wlkp. Równocześnie, w latach 1932–1939, przyjął na siebie aktywne uczestnictwo w różnych organizacjach, takich jak Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej, PCK oraz Liga Morska i Kolonialna. Kiedy hitlerowcy zajęli Grodzisko Wlkp., powrócił do Szubina, gdzie w czasie okupacji pracował jako robotnik niewykwalifikowany w branży budowlanej.

W styczniu 1945 roku, z inicjatywy dowództwa Armii Czerwonej, rozpoczął organizację lokalnych władz w Szubinie. Między 1 lutego a 30 listopada 1945 roku pełnił funkcję zastępcy sekretarza Zarządu Miejskiego oraz wiceburmistrza Szubina. Jeszcze w tym samym roku został skierowany do zorganizowania powiatowego Komitetu Opieki Społecznej, którym zarządzał do 1947 roku. Dodatkowo, od września 1946 do października 1948 roku, zasiadał na stanowisku przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej, a następnie, od października 1948 do listopada 1949 roku, pełnił funkcję starosty powiatowego w Toruniu.

Prezydent Bydgoszczy

16 listopada 1949 roku Maludziński został wybrany przez Miejską Radę Narodową na prezydenta Bydgoszczy, gdzie zyskał poparcie 38 radnych z 39 obecnych. Jego wybór został zatwierdzony przez Ministerstwo Administracji Publicznej 19 grudnia tegoż roku. Funkcję prezydenta sprawował do 31 maja 1950 roku, kiedy to, w wyniku zmiany przepisów dotyczących samorządu, został Przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, wybieranym jeszcze pięć razy, aż do 13 czerwca 1969 roku. W ciągu 21 lat pełnienia tej funkcji w Bydgoszczy, był jednym z nielicznych przewodniczących MRN, którzy pracowali w tym samym mieście przez tak długi okres.

Podczas gdy był prezydentem, Kazimierz Maludziński dbał o rozwój własnego wykształcenia. W 1951 roku zakończył dwuletnie Wyższe Studium Korespondencyjne przy Urzędzie Rady Ministrów, a w 1959 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Bydgoszczy. W latach 1960-1962 studiował na Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR. W okresie jego rządów, Bydgoszcz przekształciła się w prężnie rozwijającą aglomerację miejską, stając się liczącym się ośrodkiem przemysłowym, kulturalnym i naukowym.

Maludziński odegrał kluczową rolę w wielu poprawach warunków życia mieszkańców. W okresie jego urzędowania pojawiły się nowe osiedla, w tym: Leśne, Kapuściska, Błonie oraz Nowe Kapuściska. Zapoczątkowano również budowę Wyżyn oraz nowych fundamentów Fordonu. W centrum Bydgoszczy powstały liczne nowoczesne blokowiska, wzniesione w myśl budownictwa plombowego, a liczba mieszkańców miasta wzrosła do 100%. Ponadto, rozpoczęto realizację kluczowych rozwiązań infrastrukturalnych, takich jak ujęcia wody oraz układy komunikacyjne, a także zwiększono liczbę obiektów szkolnych, kulturalnych oraz zdrowotnych.

9 lipca 1971 roku Maludziński złożył rezygnację i został odwołany w wyniku długotrwałego sprawowania stanowiska przewodniczącego prezydium MRN w Bydgoszczy przez 21 lat. Dwa dni przed tym wydarzeniem został mianowany sekretarzem prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, posługując na tym stanowisku do grudnia 1973 roku, a następnie objął stanowisko dyrektora Biura Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy. W styczniu 1981 roku uzyskał zgodę wojewody bydgoskiego na wcześniejsze przejście na emeryturę, co miało miejsce 1 kwietnia 1981 roku.

Działalność polityczna i społeczna

Kazimierz Maludziński odnosił sukcesy zarówno w sferze politycznej, jak i społecznej. 18 lutego 1945 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej w Szubinie, gdzie aktywnie uczestniczył w organizacji partyjnej, a później являł się członkiem Komitetu Powiatowego PPR. Po przekształceniu partii w PZPR, Maludziński pełnił liczne funkcje w ramach tej organizacji, w tym członka Komitetu Miejskiego i Komitetu Wojewódzkiego, aż do 1975 roku, kiedy to stał się sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Jego zaangażowanie nie ograniczało się tylko do polityki. Był członkiem wielu stowarzyszeń, w tym Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Bydgoskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, gdzie pełnił funkcję prezesa w latach 1957-1971, oraz Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Kulturalnego, gdzie trwał na tym stanowisku od 1972 do 1982 roku. Od 1976 roku działał w Wojewódzkiej Komisji Związków Zawodowych, uczestnicząc w jej Prezydium. Maludziński nie pełnił roli jedynie tytularnej, miał realny wpływ na działalność towarzystw i ich inicjatywy.

Od 1950 roku był również aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, gdzie przez trzy lata pełnił funkcję prezesa. W 1973 roku uhonorowano go tytułem członka honorowego Towarzystwa. Dlatego też z jego inicjatywy powstała pierwsza po wojnie monografia Bydgoszczy: Historia – Kultura – Życie gospodarcze (Gdynia 1959), w której również napisał rozdział poświęcony urządzeniom socjalnym i komunalnym.

W późniejszych latach, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, Kazimierz Maludziński zdecydował się na rezygnację z większości zajmowanych stanowisk. Zmarł 16 maja 1983 roku w Bydgoszczy, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz Komunalny przy ul. Artyleryjskiej.

Rodzina

Kazimierz Maludziński, znany ze swojego dorobku, prowadził życie rodzinne, które było dla niego istotne.

Był w związku małżeńskim z Zofią z Jędrzejczaków, z którą dzielił radości i troski życia codziennego.

Para wychowała córkę Dorotę, która wyszła za mąż i przyjęła nazwisko Ignasiak.

Odznaczenia

Kazimierz Maludziński był osobą, której działalność społeczna i polityczna została doceniona w wielu aspektach. W ciągu swojej kariery otrzymał zaszczytne odznaczenia oraz medale w okresie PRL, co stanowi wyraz uznania dla jego osiągnięć.

Wśród wyróżnień, które mu nadano, znajdują się:

• Krzyż Kawalerski (1958),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969),
• Sztandar Pracy II klasy (1974),
• Złoty Krzyż Zasługi (1955),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955).

---

Oceń: Kazimierz Maludziński

---