Edmund Lehmann urodził się 3 listopada 1935 roku w Szubinie i zmarł 10 sierpnia 2017 roku w Bydgoszczy. Był on znaczącą postacią w polskim krajobrazie politycznym, szczególnie w okresie PRL.
Pełnił funkcję wojewody bydgoskiego od 17 grudnia 1973 roku do 28 lutego 1981 roku, co stanowi istotny okres w jego karierze. Dzięki swoim działaniom wpłynął na rozwój regionu oraz kształtowanie polityki lokalnej.
Edmund Lehmann był także posłem na Sejm PRL VI kadencji, co podkreśla jego rolę w ważnych decyzjach legislacyjnych tego czasu.
Życiorys
Edmund Lehmann był synem Stanisława oraz Jadwigi. Ukończył studia na kierunku inżynierii rolnictwa, zapisując się na Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu.
W latach 1951–1956 zaangażował się w działalność Związku Młodzieży Polskiej, a w 1958 objął stanowisko agronoma w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Bydgoszczy. Rok później, w 1960, przystąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
W 1961 został kierownikiem działu inspekcji nasiennej w Wydziale Rolnictwa i Leśnictwa prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy, a od marca 1965 do 1966 piastował funkcję zastępcy przewodniczącego prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Bydgoszczy. W latach 1966–1972 pełnił rolę przewodniczącego prezydium PRN w Żninie. Następnie, od 1972 do 1976, był posłem na Sejm, reprezentując okręg Tuchola.
Od kwietnia 1965 do października 1966 był wiceprezesem Powiatowego Komitetu ZSL w Bydgoszczy, a w latach 1968–1971 przewodniczącym PK ZSL w Żninie. W 1970 zasiadł w prezydium Wojewódzkiego Komitetu partii w Bydgoszczy. Krótko, od stycznia do kwietnia 1972, pełnił funkcję wiceprezesa, by od maja 1972 do grudnia 1973 być prezesem WK.
Jednocześnie był członkiem Powiatowego oraz Wojewódzkiego Społecznego Komitetu Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, a od 1973 roku pełnił kadencję jako wojewoda bydgoski. Jego kadencja na tym stanowisku przypadła na czas ważnego podziału województwa w 1975 roku, co doprowadziło do utworzenia nowych województw toruńskiego i włocławskiego.
W 1981 roku złożył dymisję, a następnie w trakcie stanu wojennego został internowany z powodu uznania go za osobę zagrażającą bezpieczeństwu państwa. W 1982 roku oskarżono go o rzekome nadużycia na kwotę blisko 5 milionów złotych związane z budową domków letniskowych w Drzewianowie, jednak w pierwszej instancji został uniewinniony.
Po wycofaniu się z życia politycznego, zamieszkał w Bydgoszczy. Za swoje osiągnięcia został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zmarł 12 sierpnia 2017 roku i został pochowany na cmentarzu katolickim św. Wincentego à Paulo w Bydgoszczy.
Przypisy
- Kalendarium Bydgoskie. „Express Bydgoski”, s. 2, 02.02.2021 r.
- Krzysztof Błażejewski, Dacze ukochanych przywódców, „7 dni”, 16.08.2013 r.
- Edmund Lehmann. rejestry-notarialne.pl.
- Krzysztof Błażejewski, Trzynastu w jednym fotelu, „Nowości”, 03.02.2006 r.
- Nekrolog na portalu nekrologi.net.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marek Jarociński | Andrzej Jan Brzeziński | Zenon Erdmann | Piotr Hemmerling | Jan Warjan | Kazimierz Maludziński | Ryszard Musielak | Andrzej Brzozowski | Przemysław KrzyżanowskiOceń: Edmund Lehmann