Zenon Erdmann

---

Życiorys

Zenon Erdmann wywodził się z rodziny, która miała głębokie patriotyczne tradycje. Swoją edukację rozpoczął w Szkole Podstawowej nr 1 im. Władysława Jagiełły w Szubinie, a następnie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy, gdzie w 1937 roku uzyskał maturę. Po powrocie do rodzinnego miasta, rozpoczął swoją karierę zawodową w Urzędzie Skarbowym, a później w Wydziale Powiatowym.

W wieku zaledwie 10 lat, jeszcze będąc uczniem szkoły podstawowej, dołączył do Związku Harcerstwa Polskiego. Jako aktywny uczestnik ruchu harcerskiego, członkiem 2. Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego, a później 1. Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki, pełnił rolę zastępcy komendanta harcerskiego pogotowia wojennego w Szubinie w 1939 roku.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, Zenon opuścił na krótko swoje miasto, jednak po powrocie podjął pracę jako robotnik i blacharz. Jednocześnie działał w konspiracyjnej grupie Szarych Szeregów, znanej jako „Kościuszkowcy”, oraz uczestniczył w „Klubie filatelistów”. W ramach swoich obowiązków, członkowie grupy kontaktowali się z Polakami, którzy zostali uwięzieni przez reżim hitlerowski, a także z więźniami szubińskiego obozu jenieckiego dla alianckich żołnierzy. Dodatkowo, w trakcie wojny, Zenon zajmował się również ukrywaniem cennych pamiątek oraz dokumentów mających znaczenie historyczne.

Po zakończeniu działań wojennych, powrócił do administracji samorządowej. Do czasu przejścia na emeryturę w 1979 roku, pracował w różnych urzędach: powiatowym i miejskim, gdzie pełnił m.in. rolę w Wydziale Planowania Powiatowego. W 1949 roku, studiując w trybie zaocznym, zdobył dyplom Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Łodzi.

Oprócz kariery zawodowej, aktywnie angażował się w działalność społeczną. Był harcmistrzem, komendantem hufca ZHP w Szubinie oraz instruktorem seniorem. W latach 1963–1964 zainicjował powstanie Domu Harcerza w Szubinie, gdzie zorganizował oraz opiekował się Izbą Pamięci Narodowej. Po przekształceniu Izby w Muzeum Ziemi Szubińskiej, pełnił rolę kustosza zbiorów. Był również członkiem Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, komitetu ochrony miejsc pamięci narodowej, oraz Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego, a także Kujawsko-Pałuckiego Towarzystwa Kulturalnego. Jego dorobek obejmował kilkanaście publikacji związanych z historią Szubina oraz harcerstwa. Pasjonował się także filatelistyką.

W 1947 roku, Zenon Erdmann poślubił Halinę Kozłowską, z którą miał troje córek. Po jego śmierci, znalazł miejsce spoczynku na cmentarzu parafialnym w Szubinie.

Nagrody i odznaczenia

Zenon Erdmann był uznawanym działaczem, który przez lata za swoją aktywność został uhonorowany wieloma odznaczeniami. Wśród nich znalazły się: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Armii Krajowej, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 oraz Medal „Za zasługi dla obronności kraju”. Jego wysiłki na rzecz edukacji i społeczności doceniły również Medalami Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” oraz Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie.

Nadto, Erdmann otrzymał złote odznaki, takie jak: Odbudowy Warszawy, Polskiego Związku Filatelistów i Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, a także medale za swoje zasługi dla lokalnych społeczności Szubina, Kcyni oraz województwa bydgoskiego.

W 1999 roku został wyróżniony statuetką „Dobosz Powstania Wielkopolskiego”, która jest przyznawana przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. Ponadto, od dnia 10 listopada 2003 r. Muzeum Ziemi Szubińskiej nosi jego imię, co stanowi trwałe upamiętnienie jego znaczącej roli w historii regionu.

---

Oceń: Zenon Erdmann

---